“Gibel koipetsua gaixotasun isila da, eta tratamendu pertsonalizatua behar du”, azaldu du Alfredo Yoldik, Policlínica Gipuzkoako endokrinologoak.

Gibel koipetsua, gaixotasun isila baina gero eta ohikoagoa, tratamenduan beste aliatu bat izan dezake: obesitatearen aurkako farmako berriak. Alfredo Yoldi, Policlínica Gipuzkoako endokrinologoak azaldu duenez, patologia metaboliko hori gantza gibelean metatzean datza, eta horrek hantura (esteatohepatitisa), fibrosia, zirrosia eta kartzinoma hepatikoa eragin ditzake.

Tratamendu hauek gibel koipetsuarenen tratamenduan erabiltzeko indikazio ofizialik oraindik ez duen arren, New England Journal of Medicinen argitaratutakoa bezalako ikerketa berriek itxaropenerako atea irekitzen dute. “Gibel koipetsua lau pertsonatik batean eta bi diabetikotik batean gertatzen da”, azaldu du doktoreak.

Gibel koipetsua kasu gehienetan sintomarik gabekoa bada ere, nekea izan daiteke sintoma hautemangarri gutxienetako bat. Diagnostikoa analisi klinikoen eta irudi-proben bidez egiten da. Tratamendu tradizionala dietaren eta ariketaren bidez pisua galtzean oinarritzen da, horiek baitira gaixotasun hori gainditzeko funtsezko zutabeak.

Hala ere, duela gutxi egindako ikerketek semaglutidaren erabileran jarri dute arreta, tratamendu farmakologiko posible gisa. “Hasierako fasean gibelaren hantura %60an murrizten da”, adierazi du Alfredo Yoldik. Fase aurreratuagoetan ere, fibrosia kasu, %30etik %35era murrizten da.

Emaitza baikor horiez gain, espezialistak azpimarratu du tratamendu hauen erabilera mediku batek gainbegiratu behar duela beti. Albo-ondorio ohikoenen artean goragaleak, gorakoak, beherakoa edo idorreria daude, nahiz eta jarraipen kliniko egokia eginez maneiagarriak izan ohi diren.

Policlínica Gipuzkoako endokrinologoak azpimarratu du sendagaia laguntzat hartu behar dela, ez irtenbide bakartzat: “Sendagaia ez da garrantzitsuena. Garrantzitsuena argaltzeko, dieta egiteko eta ariketa fisikoa egiteko erabaki pertsonala da”.